Onze eigen inka jungle trail

Hier weer een reisverslag van ons. Eigenlijk hadden we dit vorige week vrijdag al willen plaatsen maar de computer werkte niet mee. We zijn nu net terug uit de jungle, het verhaal daarover komt binnenkort! Eerst houden we jullie zoet met dit verhaal met de bijbehorende foto's.

5 september

Vandaag zijn we om een uur of 8 opgestaan. Voor de laatste keer gaan we ontbijten bij ons gastgezin. Boven stond de thee al klaar en de broodjes. Tijdens het ontbijt kregen we nog een vers geperst piña sapje.
Helaas hadden we de vorige dag niet gekeken hoe laat de bus vanuit Cusco naar Santa Maria vertrekt en toen we daar om 9 uur aankwamen bleek die pas om 13 uur te gaan. We moesten ons tot 13 uur dus vermaken. We zijn de foto's van het raften gaan kijken en hebben ons even bij de mac vermaakt met internet en een big mac met frietjes. Dat was een heerlijk maal. Guido's buik was blijkbaar weer op orde want hij had weer honger na 2 dagen alleen maar een paar soepjes te hebben gegeten.
Om de bus maar niet te missen zorgden we ervoor dat we om half 1 bij de bus waren. De bus bleek een oud ding wat erg hoog op zijn wielen staat en banden met flinke profielen.
Tegen een uur of half 2 zitten we nog in de bus te wachten tot we vertekken. Er zijn nog steeds mensen binnen aan het komen. Eindelijk vertekken we een half uur later als volgens planning.
Vanuit Cusco rijden we eerst een stuk over asfalt wegen en later afwisselend onverhard en asfalt richting Urubamba. In Urubamba aangekomen stopt de bus bij een tussenstationnetje en word de bus bestormd door vrouwen die eten willen verkopen. Hamburgers, maiskolf met kaas, aardappel met stuk vlees in een zakje en nog meer snacks. Gelukkig hebben ze de bus ook weer verlaten voordat de deur dicht ging en we verder reden over Ollantaytambo naar de pas van Abra Malaga. Een pas op 4310m hoogte. Aan de andere zijde van de pas begint meteen de hoger gelegen jungle al. Eerst dalen we af in de regen en mist later alleen wat regen. We hebben een ontzettend mooi uitzicht over een groen dal met heel veel haarspeld bochten. We dalen snel af richting 2000m en het word stilletjes aan al donker. Later dalen we wat geleidelijker en komen we in Santa Maria aan. Het is pikke donker, de elektriciteit bleek te zijn uitgevallen, wanneer we uitstappen en de tassen op doen. Meteen staan er zo'n 10 man om je heen tegen je aan te praten om je een taxi rit te verkopen naar Santa Theresa. Wij willen een hostel vinden in Santa Maria en de volgende dag verder wandelen naar Santa Theresa. Gelukkig staat er ook iemand tussen de taxi chauffeurs die op zoek is naar toeristen voor zijn hostel. We lopen met hem mee naar zijn hostel en gooien daar de rugzakken af. Hij vraagt of we honger hebben. Het was inmiddels 20 uur, dus ja. Hij loopt met ons mee naar een restaurant waar we hebben gegeten, romantisch bij kaarslicht. In het restaurant zitten een aantal groepen die natuurlijk deze tocht geboekt hebben via een touroperator. Wij waren blij dat we eindelijk weer eens met 2en waren. Onderweg naar het hostel gingen er ineens allemaal lampen aan, er was weer elektriciteit in het dorpje. Dit was wel weer fijn maar het dineren met kaarslicht had ook wel iets.

6 sept.
Rond een uur of 6 was Guido alweer klaar wakker. Buiten was het al licht en veel kabaal door alle insecten. Inge lag nog lekker te slapen tot de wekker ging, om 6.45 uur. Het was al een tijdje aan het regenen maar toen we uit het hostel weg gingen was het alweer wat minder. Snel even broodjes gekocht en veel water voor onderweg. Om 7.10 uur waren we vertrokken. Een stuk over onverharde weg gelopen langs de rio Urubamba. Het was duidelijk dat we in de jungle liepen. Veel mooie bomen met bananita's, kleine banaantjes die overal in peru te koop zijn. Ananassen groeien gewoon in het wild en er vliegen grote papegaai achtig, krijsende vogels over. Echt geweldig om hier gewoon met z'n 2tjes rond te lopen. Later komen we op een smaller pad uit en lopen we echt in de jungle. Eerst stijgen we een beetje maar daarna gaan we snel omhoog. De regen is al even opgehouden wat eigenlijk jammer is want het is er echt ontzettend warm. Het zweet staat bij ons beide op het voorhoofd. Zo nu en dan stoppen we even om wat te drinken. Op verschillende plaatsen komt er een herrie uit de bomen alsof ze met een slijptol metaal aan het bewerken zijn. We denken dat dit van de grote krekel achtige beesten komt die weg vliegen als je te dicht bij komt.
Er zijn veel weggetjes die we kunnen volgen, gelukkig zijn er nu al veel groepen aan het wandelen met een gids zodat we daar langzaam achteraan kunnen lopen. Nu stijgen we wat boven de begroeide helling uit en lopen we op een stijl pad met soms wat trappen. Hier hebben we een ontzetend mooi uitzicht over het dal waar we vandaan zijn gekomen. We zijn gestegen van 1300 meter naar 1800 meter in die hoge temperatuur. Daarna mochten we gelukkig een stuk afdalen. We komen op een weg uit, als we die oversteken komen we uit bij een riviertje. Hier gaan alle groepen zwemmen en lunchen. Wij lopen nog een stuk verder en rusten nog wat langs een grotere rivier. We hoopten dat het niet ver meer zou zijn. We waren allebei al moe van door de hitte lopen met een zware rugzak en Guido merkte dat hij toch een beetje op zijn reserves leefde na die paar dagen ziek zijn. Maar we waren er nog lang niet! We moesten eerst nog een heel stuk langs de rivier lopen, wat erg saai was. De rivier moesten we 2 keer oversteken met een brug, 1 keer was het een normale brug, de 2e keer was het een karretje wat over een staalkabel voort getrokken moet worden. We zaten met 3en in het karretje, inge en ik en een jongen die ons naar de andere kant trok.
Toen we voorbij de 2e brug waren zagen we ook eindelijk de termaalbaden liggen, wat een teken was dat we er bijna waren. Bij de termaalbaden getwijfeld of we er in gingen. We hadden meer zin in een koude douche dus zijn doorgelopen naar het dorpje. Rond half 5 kwamen we eindelijk aan in het dorpje. Snel hostel gezocht en lekker gedouchd. Daarna wat gegeten (de eerste keer van de reis buiten) en toen al snel gaan slapen, we waren ontzettend moe van zo'n dag met ruim 8 en een half uur lopen.

7 september

Vandaag weer op tijd opgestaan, rond kwart voor 7. Geprobeerd om ergens brood te kopen, dat lukte niet, water gelukkig wel. Als ontbijt hadden we maar een pak droge koekjes gegeten. Erg voedzaam! We hadden in het boekje gelezen dat het 6 km vlakke weg was naar Hydroelectrica, waar een treinstation was. Wij dachten dat dat ongeveer een uur lopen was omdat dat in ons boekje zo vermeld staat. Daarna was het 2 tot 3 uur lopen langs een spoorweg naar Aguas Calientes. Dat eerste stuk hebben we veel langer over gedaan, zo'n 3 uur met pauzes. Waarschijnlijk kwam dat doordat we nog moe waren van de vorige dag en het een saaie weg was. Het was de hele tijd langs een rivier lopen over onverharde weg die iedere keer omhoog en omlaag ging. Helemaal geen vlakke weg dus. Na 3 uur eindelijk aangekomen bij het treinstation. Vanaf daar was het weer jungle! Over het laatste stuk weer ongeveer 3 uur gedaan, maar dat was niet zo erg omdat het een veel mooiere weg was. In het begin kwamen we iemand die bij de trein werkt tegen en die vertelde dat je de hele tijd dat je loopt, uitzicht hebt op de berg Machu Picchu. We zagen op die berg wat huisjes en zelfs wat mensen lopen. Guido had nog een vriendje gevonden. Langs de spoorlijn liep een hond, die omgedraaid is en met ons mee verder liep tot Aguas Calientes. In Aguas Calientes aangekomen was het inmiddels al 2 uur, en we hadden honger. Meteen bij het eerste restaurant gaan zitten om wat te eten. Dat hebben we geweten, dat was de duurste lunch van de hele reis (voor europese begrippen nog geen geld maar goed, we willen nog niet naar huis ;-)) Daarna op zoek gegaan naar een hostel. Dat is niet moeilijk, er zitten in dat kleine dorpje wel 100 hotels en hostels. Uiteindelijk een gevonden die betaalbaar was. We hebben toen meteen handdoeken gepakt en zijn naar de termaalbaden gegaan (ja daar hebben ze die ook, vandaar de naam Aguas Calientes = warm water....). Dat was heerlijk warm en hebben we even gerelaxd. In het hostel een douche gepakt en op zoek gegaan naar een restaurantje voor het avondeten. Ook dat is niet moeilijk, er zitten 90 restaurants. Na het eten meteen gaan slapen want de wekker stond om 4 uur.

8 september

Inge had ontzettend slecht geslapen, Guido gelukkig wel goed. We wisselen elkaar een beetje af in het slechte slapen. Snel aangekleed en spullen gepakt. We dachten dat het koud zou zijn buiten, dus hadden allebei ons vest aangedaan. Buiten waren veel meer mensen die Machu Picchu bij zonsopkomst wilden zien. Het was nog pikkedonker, overal zag je mensen lopen met een hoofdlampje op of met zaklamp. Om half 5 waren we buiten en om 10 voor 5 bij de poort beneden aan de rivier. Dat is de eerste poort om bij Machu Picchu te komen. Toen wij aankwamen stonden er al een hoop mensen te wachten, tegen de 100 ongeveer. Gelukkig ging de poort vrijwel meteen open en konden we beginnen aan het echte werk. Het was toch al behoorlijk warm, dus vesten meteen uitgedaan. De weg naar boven was met trappen gemaakt. Best een mooi gezicht, een hele lange stoet met hoofdlampjes die naar boven gaat. Het lijkt wel op alpinisme, in de nacht op en met hoofdlampje op lopen en 400 hoogte meters omhoog rennen. Iedereen wil als eerste boven staan, dus het ging in een behoorlijk tempo. De traptredes waren meestal behoorlijk hoog, dus dat maakte het nog zwaarder. Onderweg 1 keer even gerust om op adem te komen. We wisten helemaal niet hoe ver het was, in het reisboekje stond een uur maar die geloofde ik al niet meer. Om ons heen werd het steeds lichter, en we kregen een steeds mooier uitzicht boven de wolken. Uiteindelijk waren we, helemaal buiten adem, om 5:40 boven, dus het viel mee. We waren toch wel 1 van de eerste, 30 mensen voor ons, dus we hadden goed gelopen. We hadden maar 1 rugzak bij, die Guido op had. Zijn t-shirt was helemaal doorweekt, en Inge's hempje was ook best nat. Toen mochten we wachten tot de poorten open gingen, net na 6 uur. We konden eindelijk Machu Picchu zien. En het was de moeite waard om daar 2 dagen voor te lopen en af te zien! Geweldig! We zagen nu in het echt wat we op alle boekjes en folders zagen. Eerst even gezeten en genoten van het uitzicht. Daarna naar de inka-brug gelopen. Toen we daar naar toe liepen zagen we al snel de spoorlijn waar we gisteren langs liepen. Leuk om te zien. Daarna nog 3 uur door Machu Picchu gelopen. Het was veel groter dan we hadden verwacht! Het was mooi om te zien hoe die mensen vroeger hebben geleefd. Na 3 uur hadden we het wel gezien en zijn we in een half uurtje naar beneden gelopen. In het dorpje hebben we geluncht en om 15 uur konden we met de trein mee. We zaten in een 4-zit met nog een Nederlands stel. Gezellig mee zitten kletsen, dus de treinreis was zo voorbij. Daarna nog anderhalf in een busje gezeten en toen waren we weer terug in Cusco. We wilden een ander hostel dan de vorige keer, dus we moesten nog op zoek. Eerst de overige spullen opgehaald bij het gastgezin. Daarna met de taxi naar de andere kant van de stad, de wijk San Blas. Dat ligt tegen een berg aan, dus we moesten nog een paar trappen op tot het hostel. Uiteindelijk bij een kei leuk hostel uitgekomen. Mooi wit met blauw gebouw, met een binnenplaats. Fijne kamer gekregen. Daarna snel wat gaan eten en naar bed.


Wist-je-datjes
- bram, de politie rijdt hier op segways!
- je hier aangeschoten raakt van 2 pilsjes, die worden hier allemaal verkocht in flessen van 620 ml.
- een groot deel van de reizigers loopt hier in een legging met shirt, wat er absoluut niet uit ziet, vindt Inge, en niet verkeerd is volgens Guido
- ze hier inca-kola hebben. Dat is een fel geel drankje wat smaakt naar pisang ambon zonder alcohol. Echt heel smerig.
- alle vrouwen hier lange zwarte haren hebben, de oudere vrouwen met 1 of 2 vlechten.
- alle peruaantjes echt heel klein zijn. Ze zijn zelfs bijna allemaal kleiner dan Inge met haar 1.68m
- bijna alle vrouwen een doek op hun rug hebben hangen en daar vaak een kind in ligt/hangt
- je voor vuurvliegjes niet naar de ardennen hoef, hier in Peru zitten ze ook gewoon
- wij ons voorgenomen hadden niet te gaan haasten hier
- dat dus niet gelukt is. Op dit moment is Guido druk bezig alle spullen in orde te maken zodat we morgen om 5 uur 's morgens kunnen vertrekken naar de jungle voor een week!

Foto's van deze inspannende week zijn te zien op: https://picasaweb.google.com/101601467221489267971/InkaJungleTrail?authkey=Gv1sRgCMiK_NHkqYjFcw#