Condors en drijvende eilanden kijken

Deze keer een iets langer stukje. Helaas weer zonder foto's maar die proberen we in la Paz er zo snel mogelijk op te zetten.

26 september

Om 9 uur moesten we de bus pakken, dus om 7 uur de wekker. Spullen gepakt, ontbeten en daarna een collectivo gepakt naar het busstation. Die collectivo is al een hele ervaring op zich. Het zijn van de kleine busjes waar zo veel mogelijk mensen ingepropt worden. Vaak zijn ze erg laag, waardoor wij niet eens recht kunnen staan. Bij de ingang van het busje staat er iemand te roepen waar dat het busje heen gaat. Maar het scheelt een paar sol, de taxi kost zo'n 7 soles, zo'n busje kost maar 0,80 soles! Kwart voor 9 kwamen we bij het busstation aan. We hebben al gemerkt dat de lokale bussen niet erg op tijd rijden, dus we stonden er ook niet van te kijken dat we ruim een half uur te laat vertrokken. De bus deed er ruim 6 uur over om in Cabanaconde te komen, waarvan de laatste 2 uur over onverharde weg. We hadden van mensen uit het hostel in Arequipa al een hostel in Cabanaconde aanbevolen gekregen dus daar hoefde we niet meer naar op zoek. Het lag ook niet erg ver van Plaza de Armas af, dus we hadden het zo gevonden. De eigenaar (die nederlands sprak,wat een wonder in Peru!) gaf als tip dat we naar een uitzichtpunt konden lopen, 20 minuten lopen van het hostel af. Nadat we de spullen hadden geïnstalleerd op de kamer zijn we daar heen gelopen. Je kon zo mooi een stuk in de kloof kijken. Cabanaconde is een leuk dorpje, op 3200 meter hoogte, maar het is er lekker weer. Wij dachten dat het daar wat kouder was, maar dat bleek dus helemaal niet zo te zijn. Daarna gedouched, wat gedronken en gegeten bij het hostel en toen was de dag alweer voorbij. Tijdens het eten nog adviezen gekregen voor een 3 daagse wandeling, waar we morgen mee gaan starten.

27 september
Om 6 uur hadden we de wekker staan om op tijd met de bus naar cruz del condor te gaan. Dit is dé plek om condors te zien. Ruim op tijd kwamen we op Plaza de Armas om aan te sluiten bij de rest die de bus wilde pakken. Om half 7 werd er door wat lokale mensen gezegd dat de bus niet reed en we met een vrachtautotje mee konden. Eerst werden er spullen van de lokale vrouwen in gestapeld. Dit waren grote tassen met handwerk dingen die ze willen verkopen aan de toeristen. Daarna konden de personen geladen worden. Zo stonden we met een laadbak vol met mensen die zich probeerde ergens vast te houden. Een half uur stonden we met zn allen te schommelen tot we bij de cruz aankwamen. Nu moesten we 3x zoveel betalen als wanneer we met de bus gingen, om erna achter te komen dat de bus ons passeerde net voor we uitstapten........
Met een handje vol toeristen konden we meteen condors bekijken. Er zaten er een paar en er waren er al verschillende aan het vliegen. Het zijn grote vogels die zich door de termiek laten stijgen en dus niet met de vleugels hoeven te wapperen. Er waren zeker 13 condors in de lucht. Na een uur of 8 begonnen de busjes met toeristen te komen en was het in een keer vol met mensen. Gelukkig waren wij er ruim op tijd om rustig rond te kunnen kijken. Om half 9 zou er een bus komen maar die is er niet geweest. Toen besloten we maar een stuk richting Cabanaconde te lopen en onderweg zouden we wel een bus aan kunnen houden. Na een half uurtje lopen kwam de bus gelukkig al en waren we snel terug in het hostel om te ontbijten.
Na het ontbijt zijn we begonnen met de trekking in de canyon. Het was een flink stuk afdalen richting rio Colca. Net over de brug zijn we van het pad afgeweken om even te kijken bij een geiser. Er waren een paar badjes waar het water aan het koken was en op verschillende plekken kwam er rook uit de grond. Hierna hebben we onze weg vervolgt richting Llahuar, een plaatsje enkel gemaakt voor toeristen. Het hostel waar we heen wilde was de enige met de thermaal baden. Hier hebben we een paar uur lekker in warm water gezeten tot de zon helemaal onder was en het eten klaar was. Na het eten zijn we vrij snel naar bed gegaan in ons bamboe hutje.

28 september

Om half 7 mochten we ontbijten. Van te voren hadden we alle spullen al gepakt, zodat we na het ontbijt meteen konden vertrekken. We begonnen meteen met een stuk stijgen, waardoor we het al snel flink warm hadden. Daarna kwam een lang recht stuk. We wilden in elk geval naar een grote waterval, als we nog zin hadden zouden we nog een lang stuk doorlopen naar het volgende dorpje. Dit was om de volgende dag een beetje in te korten. Uiteindelijk waren we voor de lunch al bij de waterval, dus we zouden doorlopen naar het volgende dorpje. In het dorpje vlakbij de waterval hebben we lunch gekregen, een volwaardige maaltijd. Dat was fijn om weer even aan te sterken. Daarna nog 3,5 uur gelopen naar Malata. Gelukkig was dit ook redelijk vlak. Net voor het donker kwamen we daar aan. Bij het hostel een koude douche genomen, warm water hebben ze niet zo ver doorgetrokken volgens mij. Onze slaapruimte bestond uit 4 muren met een golfplaten dak erop. Op de vloer lag zand, dus het was er ontzettend stoffig. Wij denken dat het voorheen gebruikt werd als schuur, nu hebben ze er gewoon 4 bedden ingezet. Na een heerlijke maaltijd zijn we meteen naar bed gegaan, zo moe waren we van de hele dag lopen.

29 september

Hetzelfde ritueel als de dag ervoor, om half 7 ontbijt, daarna meteen aanlopen. Vandaag moesten we helemaal naar de bodem van de kloof en daarna zo'n 1000 meter stijgen naar Cabanaconde. Het eerste stuk, het afdalen, ging erg goed. We waren binnen de geschatte tijd beneden. Maar toen moesten we nog omhoog! Ondertussen was het al weet erg warm geworden. We zijn uiteindelijk boven gekomen, met heel vaak stoppen onderweg. In Cabanaconde meteen wat drinken gehaald en geluncht bij het hostel. Na een warme douche waren we weer een beetje hersteld. We hebben nog bustickets gehaald voor de volgende dag terug naar Arequipa, verder niet veel meer gedaan. 's Avonds bij het hostel gegeten.

30 september

Om half 8 liep de wekker af. Spullen gepakt en gaan ontbijten. Om 9 uur hadden we de bus naar Arequipa. Deze keer vertrokken we maar 10 minuten te laat. Na 6 uur bussen, film kijken en slapen waren we weer in Arequipa. Bij de busterminal meteen bustickets gekocht voor Puno over 2 dagen. Met de collectivo weer terug naar het hostel. Alle kleren laten wassen en verder niet veel meer gedaan.

1 oktober

Voor vandaag hadden we niet veel op de planning staan. We hebben nog een beetje door de stad gewandeld, geskypd met de ouders en spullen gepakt. 's Avonds zijn we eindelijk cuy (cavia) gaan eten. Het was ontzettend veel kluifwerk voor maar een klein beetje vlees. Het vlees wat we eraf kregen was lekker. We kunnen het in elk geval van ons to-do lijstje afstrepen. En Wendy, je hoeft dus niet bang te zijn dat we je cavia's komen eten want het is veel te veel werk..... Inge had als toetje nog een heerlijk stuk chocoladetaart gehad.

2 oktober

Om 7 uur de wekker omdat we vandaag verder reizen naar Puno. Puno ligt bij het Titicaca meer. Dat meer ligt boven 3800 meter en is daarmee het hoogst bevaarde meer van de wereld ofzo (zeggen ze). Het titicacameer ligt voor de helft in Peru, de andere helft ligt in Bolivia. Puno ligt dus ook hoog, op 3800 meter. Dat betekend dus dat we de heerlijke temperatuur van Arequipa (ruim 25 graden) gaan inruilen voor de kou. In Puno is het 15 graden overdag en vorst 's nachts, in de zon weer lekker warm natuurlijk. In Puno willen we een paar dagen blijven. Op het titicaca meer zijn drijvende eilanden. Dat zijn eilanden, helemaal gemaakt van riet. Er wonen daar ook mensen op (zeggen ze), in huisjes gemaakt van riet. We willen natuurlijke eilanden bezoeken maar een trip naar de drijvende eilanden zit er altijd bij. Na Puno willen we doorreizen en gaan we dan eindelijk de grens over naar Bolivia! De busreis viel mee, beetje geslapen. Om 15 uur kwamen we aan in Puno. De man van het hostel in Arequipa had ons een hostel aangeraden in Puno. Toen we aangekomen waren, hebben we een taxi naar het hostel gepakt. Onderweg naar het hostel kreeg de taxi een lekke band, die moest nog vervangen worden. Bij het hostel kregen we een kamer toegewezen die echt super klein was. Er paste net een 2 persoonsbed in, dan was de kamer vol. De rest van het hostel was prima. Nadat we de spullen op de kamer hadden gelegd, zijn we het stadje ingelopen. Puno bleek geen mooie stad te zijn, dus de planning werd weer aangepast. We gingen proberen om de volgende dag al naar de eilanden te gaan, daar een nachtje slapen en de volgende dag weer terug. Dan wilden we nog 1 nacht in Puno slapen en de dag daarna doorreizen naar Copacobana, Bolivia. Bij het hostel kon een tour geboekt worden naar de eilanden, maar we wilden nog wat vergelijkingsmatriaal. We zijn nog 2 bureautjes binnen gelopen, maar dat was duurder. Toen hebben we maar bij het hostel geboekt. Daarna in de stad wat gaan eten.

3 oktober
We hadden in het hostel voor het gemak ontbijt erbij gepakt. Helaas viel dit tegen. Om 750 uur werden we opgehaald om naar de haven te gaan. Hier stapten we op de boot met 18 andere mensen. Eerst zijn we naar de drijvende eilanden gevaren, waar we een uurtje bleven. Dit was ontzettend toeristisch en nep, dus we vonden er allebei niet veel aan. Daarna zijn we doorgevaren naar het eiland Amantani. Dit was 3 uur varen. Daar aangekomen stonden alle families ons al op te wachten. We werden per groepje verdeeld over de families. Wij kwamen bij Gladys. We moesten nog een kwartiertje lopen en toen waren we bij het huisje. Het was eigenlijk net een hostel. Nog even in de zon gezeten, toen konden we de lunch gaan eten. Na de lunch hadden we nog even tijd voor onszelf. Om kwart voor 4 liep Gladys met ons mee naar een plaats waar alle reizigers kwamen. Vanuit daar zijn we naar de top van het eiland gelopen, rond de 4100 meter. Amantani is best een groot eiland, er wonen ongeveer 4000 mensen, verdeeld over 10 community's. De community's zijn niet even groot. Er wordt iedere keer geswitchd tussen de community's met de toeristen die op het eiland blijven slapen. Na daar een beetje te hebben rondgelopen, zijn we weer terug naar beneden gelopen. Dania, de dochter van Gladys kwam ons ophalen. Thuis aangekomen konden we aanschuiven voor het avondeten. Na het avondeten was er feest met alle toeristen, waarbij iedereen in de traditionele kleding moest komen. Wij hebben ons dus heel charmant aangekleed en de hele avond gedanst op peruaanse muziek. Dat was een leuke ervaring, net carnaval! Na nog een aantal groepsfoto's konden we eindelijk gaan slapen.

4 oktober
's Ochtends om 7 uur ontbijt omdat we om 8 uur weer in de haven moesten zijn. Uiteindelijk om half 9 uitgevaren naar Taquile, het naastgelegen eiland. Daar hebben we een uurtje gewandeld, en de lunch gegeten. Na de lunch hadden we een 3 uur durende terugweg met de boot voor de boeg. Uiteindelijk om 4 uur weer veilig terug in Puno aangekomen. We zijn toen nog naar de markt gelopen om souvenirs te kopen en we hebben bustickets gekocht voor de volgende dag naar Copacabana. Daarna ons laatste avondmaal gegeten in Peru.

5 oktober
We waren allebei om half 7 alweer klaar wakker. Na een warme douche heeft Guido een ontbijtje gekocht. We zijn daarna de stad weer ingelopen, pakketje opgestuurd naar Nederland met de souvenirs en een beetje rond gedwaald door de stad. Tussen de middag nog een heerlijke pizza gegeten en toen was het tijd om op de bus te stappen. Vanuit het hostel een taxi gepakt naar de busterminal. Om half 3 vertrok de bus. Om 5 uur waren we bij de boliviaanse grens, eerst 2 stempels halen om Peru uit te mogen, daarna 1 stempel halen om Bolivia in te mogen. We mogen 60 dagen in Bolivia blijven, ben benieuwd hoeveel we ervan nodig hebben. We hoefden nog maar 10 min te rijden en toen waren we al in Copacabana. Met een Australisch koppel op zoek gegaan naar een hostel. Uiteindelijk een gevonden, voor 5 euro met 2 personen, geen geld! Met dat koppel zijn we nog wat gaan eten. Ondertussen hadden we bedacht om de volgende dag naar isla del sol te varen en daar rond te lopen. Isla del sol is een eiland op/in het Titicaca meer aan de Boliviaanse kant van het meer. Dus de wekker werd weer gezet.

6 oktober
Om 7 uur ging de wekker, aangekleed en spullen gepakt. Met het Australisch koppel gingen we op zoek naar een restaurantje voor het ontbijt en op zoek naar tickets voor de boot. Tickets hadden we zo gevonden, restaurantje eigenlijk ook. Het duurde erg lang voordat we het ontbijt kregen, dus op het nippertje haalden we de boot. Na een 2 uur durende boottocht op erg oncomfortabele stoelen waren we in het noorden van het isla del sol. We hebben in het noorden 2 ruïnes bezocht uit de inka-tijd. Daarna zijn we naar het zuiden gelopen. Onderweg moesten we 3! keer een ticket kopen. Het was niet veel geld, in het totaal 2 euro per persoon, maar raar dat je niet betalen om in iemands straat te komen. Het australische koppel bleef in het zuiden van het eiland slapen, dus daar afscheid van hun genomen. Wij zijn doorgelopen naar de haven en hebben daar de boot gepakt naar Copacabana. 's Avonds nog ergens wat gegeten.

7 oktober
We hebben net bustickets gehaald om vanmiddag de bus te pakken naar la Paz. Nu zitten we heerlijk in de zon te ontbijten.

Tot het volgende ver