La Paz en de Death Road

La Paz

Na een lange radiostilte weer een verhaal van ons. We hebben de afgelopen 2 weken niet veel gedaan, dus er valt ook niet erg veel te vertellen.

Het vorige stukje is gestopt in Copacabana, daar zal ik nu weer verder gaan. Net voor er in de bus stapten, kwamen we het australische koppel, Patrick en Hayley, weer tegen. We bleken in dezelfde bus te zitten, gezellig! Na een busreis van 4 uur, met een oversteek met een pondje over een klein stukje van het titicaca meer, kwamen we in La Paz aan. In het reisboekje hadden we al een hostel uitgezocht en Patrick en Hayley gingen met ons mee. Nadat we de spullen op de kamer hadden gelegd, zijn we met z'n 4en wat gaan eten in de stad. In Peru aten we altijd een menu van een paar euro, wat varieerde van soep en een hoofdgerecht, tot een compleet 4-gangen diner met drinken. Helaas konden we die in la Paz nergens vinden. Uiteindelijk kwamen we ergens bij een restaurantje uit waar we voor 30 boliviaantjes (omgerekend 3 euro) lasagna en wat drinken kregen. Klonk prima. Toen de eigenares de lasagna kwam brengen, wilde ze een rare vraag stellen. Nou, kom maar op. Zij en haar man moesten weg, of wij de deur af konden sluiten. Ja, dat is goed. Wij hadden die middag bedacht dat het erg makkelijk is om een auto te hebben in Chili en Argentinië. Het is natuurlijk goedkoper en makkelijker om dat met 4 personen te kopen dus we vroegen aan Patrick en Hayley of zij daar oren naar hadden. Ze hadden namelijk dezelfde reisroute als wij. Dat vonden ze erg interessant. Na het eten hebben we nog allerlei informatie gezocht om een auto te kopen in een van de 2 landen. We besloten om de volgende dag (zaterdag) naar de argentijnse ambassade te gaan. Uiteindelijk was het dus nog behoorlijk laat geworden en konden we met een hoofd vol ideeën gaan slapen.

Zaterdagochtend zijn we naar de ambassade gelopen, maar die bleek helaas dicht te zijn. De rest van de dag hebben we in de stad gelopen en markten bezocht. 's Avonds met Patrick en Hayley wat gaan eten.

Zondag zijn we met Patrick en Hayley de stad in gegaan en allerlei markten bezocht. La Paz is namelijk 1 grote markt, je kunt alles op straat kopen. Ook zijn we naar het coca-museum geweest. In Bolivia en Peru gebruiken ze cocabladeren tegen hoogteziekte en om moeheid tegen te gaan. Uiteraard wordt er ook, illegaal, cocaïne van gemaakt. Over de geschiedenis van de coca-bladeren hebben ze een museum van gemaakt. Het is interessant om daar vanalles over te lezen.

Maandagmorgen besloten we een nieuwe poging te wagen om naar de ambassade te gaan. Helaas was het in argentinië een feestdag, dus het was weer dicht. We hadden er ook over gedacht om in Chili een auto te kopen, dus dan maar naar het consulaat van Chili. Daar werden we erg goed geholpen en we hebben een aantal bruikbare tips gekregen. Wat we wilden, was in Chili mogelijk! Met een tevreden gevoel konden we weer de stad in. Wij om een touroperator te vinden voor de deathroad, Patrick en Hayley wilden graag een jungletour boeken. Apart gingen we op pad. Wij waren uiteindelijk snel geslaagd en hadden verder een rustige middag. 's Avond bleek Hayley met ons mee te willen fietsen van de deathroad, dus snel nog een plaats voor haar gereserveerd. Patrick durfde niet, die zou voor de 3e keer langs de ambassade gaan en verder dingen voor de auto uitzoeken.

Dinsdag was het zo ver, we mochten de death road naar beneden fietsen. De death road was tot een aantal jaar terug de weg met de meeste dodelijke slachtoffers. Nu hebben ze een nieuwe weg aangelegd en komt er over de oude weg geen verkeer meer. Behalve iedere dag een hoop toeristen die graag die weg af fietsen. Waaronder wij dus... Om half 8 moesten we in het centrum zijn. Wij hadden bedacht om niet direct terug te gaan naar La Paz, maar een paar nachten bij het eindpunt, Coroico, te blijven. We moesten dus alle spullen meenemen. Onze groep was maar klein, een spaans koppel, Hayley en wij. Eerst was het ruim een uur met de bus reizen tot het beginpunt van de tocht. Dit is tevens het hoogste punt van de tocht, op 4725m. Daar onze charmante kleding aangetrokken en de fietsen geprobeerd. We begonnen de tocht met een stuk geasfalteerde weg, waar ook nog normaal verkeer komt. Het ging hard! Na een half uurtje bergafwaarts mochten we weer in de bus. Er kwam een stuk omhoog en daar zouden we te moe van worden... Daarna begon de echte tocht op de onverharde weg. Je zag de weg liggen, ontzettend mooi, met inderdaad wel erg diepe afgronden. In het begin was het nog een beetje eng, maar zodra we een beetje gewend waren op de fiets en de weg ging het erg hard en fietsen wij met z'n 2en vooraan. Het was echt gaaf om te doen en ook erg mooi. Na het fietsen wachtte er een lekker warme douche en een heerlijke lunch. Na de lunch ging Hayley met de gids en chauffeur weer terug naar La Paz, wij gingen met het spaanse koppel naar een hostel in Coroico. Onderweg begon het te regenen en dat hield nog wel even zo aan. We wilden graag kamperen, dus een uurtje gewacht tot het wat droger was. 's Avonds met het spaanse koppel wat gaan eten. Toen we in de tent lagen begon het weer te regenen en dat hield aan tot de volgende morgen.

Na het ontbijt zijn we naar beneden gelopen, naar het centrum van Coroico. Het bleef bewolkt, met soms een beetje regen. We waren naar Coroico gegaan om te relaxen aan het zwembad, maar daar waren de weergoden het dus niet helemaal mee eens. We besloten om de volgende dag terug te gaan naar La Paz om daar nog een aantal dagen rustig aan te doen. Nadat we tickets hadden gekocht voor de bus zijn we weer naar boven gelopen. We hebben nog een mooie ronde gelopen op het park waar we een mooi uitzicht hadden. Guido wilde perse van het zwembad gebruik maken, dus die is nog een paar baantjes gaan zwemmen. 's Avonds weer wat gegeten met de spanjaarden.

Donderdag wilden we op tijd opstaan dus hadden we de wekker gezet. We waren uiteindelijk ruim voor de wekker wakker en hebben rustig de spullen gepakt in de tent. Daarna ontbeten, de tent ingepakt en met de taxi naar beneden naar de busterminal. Daar mochten we in een mini-van voor 8 personen weer terug naar la Paz. Deze rit was over de nieuwe weg, maar veel enger dan de fietsrit naar beneden! Onze chauffeur reed echt als een gek en we waren blij dat we zonder kleerscheuren uit het busje konden stappen. We wilden naar een ander hostel, wat dichter in het centrum en wat minder hippies. Met de taxi naar het andere hostel gereden, wat er beter uit zag. We hadden bedacht dat we een laptop wilden. We gingen dus op zoek naar een laptop winkel. Die blijken erg schaars te zijn in Bolivia, zelfs in La Paz. Er is wel een hele grote markt waar ze namaak elektronica verkopen. Uiteindelijk wel een echte winkel gevonden. Daar hadden ze een leuk model, maar niet op voorraad. Die zou een deze dagen binnenkomen. Verder nog een beetje rondgeslenterd in de stad.

De volgende dagen bestonden voornamelijk uit ontbijten, lunchen en avondeten. Verder zijn we iedere dag bij de computerwinkel binnengelopen om te vragen of ze de laptop al binnen hadden. Helaas was dat iedere keer niet. Ook hebben we ons vermaakt met nog meer souvenirs kopen en weer een pakketje naar huis sturen. En verder hebben we vooral rustig aan gedaan.

Zondag was een hele rare dag in de stad. Er moest gestemd worden door de lokale bevolking. Dat houdt in dat er 3 dagen van te voren al een alcoholverbod in gaat. Gelukkig hebben wij daar niets van gemerkt :) Zondag was bijna alles dicht, op een paar restaurantjes na. Verder was er geen mens op straat te bekennen en er was geen verkeer, op de anders overvolle straten. Het was net een spookstad!

Maandagavond zouden Patrick en Hayley weer terugkomen uit de jungle. Dat was mooi, konden we verder gaan met onze autotrip plannen. Helaas was er door stakingen geen verkeer mogelijk in de jungle, dus ze moesten nog een nacht langer blijven en zouden dinsdag terug vliegen naar La Paz.

Dinsdag eind van de middag kwamen ze aan in het hostel. Helaas hadden ze een trieste mededeling: ze zouden woensdag terug naar Australië vliegen. Patrick was al 2 maanden op en af ziek en al veel afgevallen. Ze hadden al op verschillende plaatsen onderzoeken laten doen waar niets uit kwam. Het was beter voor Patrick om zich in Australië goed te laten onderzoeken. Dat hield voor ons dus in dat het auto avontuur met z'n 4en niet door kon gaan. Gelukkig hadden wij het er al met z'n 2en over gehad, wat we zouden doen als het door omstandigheden niet door zou kunnen gaan. We zouden dan met z'n 2en een auto kopen. 's Avonds gezellig met z'n 4en uit eten geweest.
De volgende dag zouden wij eindelijk de laptop krijgen. Om half 10 stonden we al bij de winkel. Nee, de laptop was er nog niet. Kom vanmiddag rond 4 uur maar terug. 's Middags afscheid genomen van Patrick en Hayley. Erg jammer dat ze moesten gaan, het zijn 2 ontzettend leuke mensen. We hebben een handig spaans boekje van hun gekregen, erg makkelijk. Ook hebben we een logeeradresje in Australië, waar we misschien over een paar maanden meteen gebruik van maken. Dat zou erg leuk zijn! Daarna weer terug gegaan naar de computerwinkel. Door een demonstratie of zoiets hadden ze de laptop nog niet binnen. Morgenmiddag. Dat gaat niet, want wij willen morgenvroeg gaan naar Oruro gaan. Uiteindelijk hadden ze een ander type met dezelfde dingen erop, die konden ze dan wel in orde maken voor ons. Dat hadden ze dus ook een week geleden al kunnen doen! Maar goed, wij waren al lang blij dat we met een laptop La Paz konden verlaten. Na een uur was de laptop klaar. Eindelijk!

Nadat de laptop de hele nacht had opgeladen, ging Guido er mee aan de slag. Er bleken nog een aantal dingen niet te kloppen, dus we konden weer terug naar de winkel. Gelukkig konden ze het meteen verhelpen en konden we nog op tijd de bus pakken naar Oruro. Vanmiddag zijn we in Oruro aangekomen. We wilden perse een hostel met internet zodat we de computer meteen goed konden gebruiken. Dat bleek nog niet mee te vallen. Zo ver het binnenland in kennen ze niet echt WiFi. Uiteindelijk een hotel gevonden, met WiFi! De rest van de middag zijn we bezig geweest met de laptop installeren. Net lekker gegeten in een restaurantje. Morgenvroeg mogen we aanschuiven voor het ontbijt in het hotel. Soms niet verkeerd om 4 euro meer uit te geven voor een iets beter bed met een warme douche!

Eindelijk een verhaal met foto's:

https://picasaweb.google.com/101601467221489267971/Eerste2WekenBolivia?authkey=Gv1sRgCOai65zIxf_YgAE#

Komende week komen de rest van de foto's online die jullie nog van ons tegoed hadden.

Veel groetjes en tot het volgende verhaal!