Het geduld om een auto te kopen

Hola, Buenos Dias,

We zijn gebleven bij onze laatste dag in Uyuni op 30 oktober. Deze dag hebben we niet veel gedaan, uitgeslapen en op het terras gezeten. Op tijd naar bed, want de bus vertrok die nacht om half 4.
De bus vertrok uiteindelijk te laat, maar een kwartier gelukkig. Na een oncomfortabele rit kwamen we bij de grensovergang aan om 8 uur. De grenscontrole en stempels in de paspoorten verliep een stuk minder soepel dan bij Peru-Bolivia. We moesten erg lang wachten op de 2e bus die ons verder Chili in zou brengen, alle tassen controleren ze op de grensovergang, kortom, het duurt allemaal erg lang. Toen moest er natuurlijk nog gelunched worden door de lokale bevolking in de bus, wat inhield dat we pas om 2 uur weer verder reden! In Calama aangekomen, bleek Chili een heel stuk westerser te zijn dan Bolivia en Peru. Fijn om weer echte gebouwen en goede wegen te zien. Calama ligt een stuk lager dan de plaatsen waar we de afgelopen tijd zijn geweest, op 2400 meter, wat een verademing is! Bij de grensovergang hadden we gehoord dat het een feestdag in Chili is, vandaag en morgen, dus alle officiele instanties dicht zijn. Daar ging ons plannetje om van alles aan te vragen voor een auto. Het hostel wat we gevonden hadden (de goedkoopste van een reeks hele dure in het reisboekje) was maar matig dus we moesten weer iets nieuws bedenken. We besloten wat te gaan eten, maar eerst moest er geld gepind worden. Bleek dat alle pinautomaten afgesloten waren voor transacties ivm de feestdagen..... We hadden net genoeg geld om te eten in een goedkope vreetschuur (met internet). Toen we na het eten terugliepen naar het hostel kwamen we allemaal dronken, rare en vieze mensen. Dat in combinatie met geen werkende pinautomaten gaf ons geen goede eerste indruk van Chili.
Op internet hadden we gevonden dat hier niet zoveel auto’s te koop waren. In Antofagasta, een stad een eind verder, gelukkig wel. We besloten daar vandaag heen te reizen, zodat we morgen van alles konden regelen voor een auto. Op zoek dus naar een werkende pinautomaat, bustickets en een ontbijt. Uiteindelijk kwamen we 1 werkende pinautomaat tegen (van die 1000 die hier in de stad zitten) dus we waren helemaal gelukkig! Ontbijt hadden we daarna ook zo gevonden. Bij een bakker wat lekkers gekocht. De man achter de toonbank begon gezellig een praatje met ons. Daardoor veranderde onze mening over Chili en hadden we een goede 2e indruk. Bustickets gekocht voor die middag en de rest van de dag in een restaurant met WiFi gezeten. Om 4 uur de bus gepakt naar Antofagasta. Heerlijk, weer luxe bussen zoals in Peru. Na 3 uur film kijken op de laptop kwamen we in Antofagasta aan. Leuk hostel gevonden in het centrum. Ons avondmaal weer in een vreetschuur gehad, morgen gaan we op zoek naar een echt restaurant!
Vandaag wilden we de RUT aanvragen, dat is een taxnummer wat je nodig hebt voor commerciele transacties, dus ook voor het kopen van een auto. We zijn naar een kantoor gegaan waar we dat zouden kunnen krijgen. Zij zeiden dat we eerst een visum moesten hebben. Naar een ander kantoor gegaan om een visum te halen. Daar 2,5 uur in de rij gestaan om er vervolgens achter te komen dat we geen visum kunnen krijgen omdat we hier niet werken. Dat was flink balen! Uiteindelijk via internet er achter gekomen dat we in het verkeerde kantoor waren, dus morgen nieuwe poging om een RUT aan te vragen. We zijn nog naar een winkelcentrum geweest, een echt goed winkelcentrum zoals ze in Europa ook kennen. Inge was helemaal gelukkig!
De volgende dag bij de goede instantie in de rij gaan staan. Gelukkig ging dat wat sneller. Volgens de meneer achter de balie zouden we eerst een contract van het werk moeten hebben, na veel overtuigingskracht lukte het om het juiste formulier te krijgen. Dat was zo ingevuld en onze RUT was een feit! Nu op zoek naar een auto.
De komende dagen stond dus in teken van auto’s zoeken, langs garages gaan, veel telefoontjes laten plegen en een paar proefritten maken. Vrijdagavond kwam er iemand een Suzuki Vitara laten zien. Deze was erg mooi en na een proefrit zijn we het over de prijs eens geworden. Als alles goed gaat is deze auto maandag van ons.
Het weekend hebben we niet veel gedaan, voornamelijk wachten tot het maandag was.
Eindelijk, het was maandag. Om 9 uur hadden we afgesproken met de verkoper om naar Registro Civil te gaan, dat was sneller volgens hem. Na daar een uur in de rij te hebben gestaan, zei de vrouw achter de balie dat we (omdat wij toeristen waren) niet hier moesten zijn maar bij de notaris. Eerst moest de verkoper nog een formulier hebben, wat nog een uur duurde. Op naar de notaris. Daar was het zo geregeld en stond de auto eindelijk op Guido’s naam. Toen de betaling nog, dat konden we via internet regelen. Na een hectische ochtend was alles geregeld en konden we met de auto op pad! We hadden bedacht dat we eerst boodschappen gingen doen, in zo’n heerlijk grote supermarkt zoals ze in Frankrijk ook kennen. Na een hoop eten gekocht te hebben, kon de reis echt beginnen. Via een mooie route langs de zee zijn we naar het noorden gereden, om bij Tocopilla een klein stukje het binnenland in te steken. Daar zou een zoutvlakte zijn. Inmiddels begon het al aardig donker te worden, dus het werd tijd om een kampeerplek te zoeken. We waren midden op een grote, verlaten zandvlakte, dus hebben we daar de tent maar opgezet. Na een culinair maaltje, aardappelpurree met biefstuk en ei, konden we lekker gaan slapen. Gelukkig hebben we 's nachts geen bezoek gehad van woestijn bami-otters en zwommen er in zee geen braak-zwanen.

De volgende dag zijn we met een omweg naar Iquique gereden. Ontzettend mooi maar een droog landschap zoals dat in de woestijn wel vaker het geval is. We zijn langs en over verschillende zoutvlaktes gereden waar nog zout of andere mineralen gewonnen worden. We hebben vaker wat verhalen gelezen van mensen die in chili een auto kopen. Er word dan gezegd dat je geen 4x4 nodig hebt maar wij zijn blij dat we dat wel hebben. Gezien de wegen die we nu al gereden hebben en de plannen die we nog hebben is een 4x4 wel degelijk aan te raden. Hopelijk hebben we onze lier niet nodig maar hij zit erop voor het geval dat.....
Onderweg zowel in het binnenland als langs de kust gereden wat beide echt super mooi is.

Foto's: https://picasaweb.google.com/101601467221489267971/AntofagastaNaarIquiqueMETAuto?authkey=Gv1sRgCNvI4YXZ-sTbBA#

De plannen voor komende dagen:
Richting het noorden rijden langs de kust en dan het binnenland in naar Lauca en Vicuna national parc.