Het verre noorden van Chili

Eindelijk weer een verslag van ons, begeleid met foto's.

10-11
Vandaag hebben we uitgeslapen en daarna de auto netjes ingepakt. We hadden 3 kratten gekocht en gevuld met eten voor ruim een week. Zo kunnen we makkelijk veel nachten kamperen en zijn we niet afhankelijk van winkels en steden. Met onze auto moeten we regelmatig tanken. Hij heeft niet zo’n heel grote tank en wanneer we met 4WD rijden is hij nogal dorstig.
Net voor de middag zijn we vanuit Iquique vertrokken richting Putre. Vanuit Iquique, wat aan zee ligt, is het al snel 1000 meter stijgen om op de Pan-American highway te komen. Via de Pan-American rijden we noordelijker richting Arica. Ontzettend mooi rijden door woestijn en pampa. Zo’n 70 km voor Arica zijn we rechtsaf naar Codpa gereden. Dit is een mooie weg door en over kloven heen. Bergachtig woestijngebied met heel veel bochten in de weg. Regelmatig zijn ze aan de weg aan het werken en zijn de wegen slecht van kwaliteit.
Na Codpa word het pas echt avontuurlijk. Een aantal uren(!) plezier op onverharde wegen. Soms kunnen we goed doorrijden maar vaak is de weg een wasbord en wanneer we daar harder rijden word de auto en wij door elkaar geschud. Door mooie kloven en over woestijn vlaktes stijgen we steeds hoger. Rond een uur of 7 zijn we over een zijweggetje wat van de weg af gereden om een mooi slaapplekje te vinden. Hier zitten we nu op ruim 3300 meter dus kunnen we weer even wennen aan de hoogte voor komende dagen. Nog voor het donker word hebben we de tent opgezet en het eten klaargemaakt. Nou Jeroen, deze keer was het makkelijker om het tentje op te zetten. De plaats waar zo min mogelijk stenen lagen.... Wat makkelijker als vorige keer ;-)
We hebben genoten van de zonsondergang en even later de opkomst van een volle maan. Heel de nacht is het licht geweest maar gelukkig hebben we een donker tentje dus goed kunnen slapen.

11-11
Vroeg wakker geworden en ontbijt klaargemaakt. Cornflakes met warme melk en een warme thee erbij. Het was vrij koud ’s ochtends dus dat was een goede start. Daarna alles snel ingepakt en de weg naar Putre voortgezet. Wederom genoten van de verre uitzichten over de woestijn en door mooie kloven naar Putre geslingerd. Gisteren hadden we onderweg nog willen tanken maar daar bleek geen tankstation te zijn. We hebben gisteren dus al onze 20ltr jerrycan leeggegoten in de tank. Dit bleek net voldoende te zijn om in Putre te komen. In Putre hebben we 3 kannen van 20ltr benzine gekocht, bijna 2 in de tank en ruim 1 in de jerrycan. Hopelijk is dit voor komende dagen voldoende.....
Deze benzine koop je trouwens niet bij een tankstation maar na verschillende mensen gevraagd te hebben waar je benzine kan kopen kwamen we bij een klein winkeltje aan. Een soort supermarktje maar dan met een voorraadje benzine. Ze stonden er ook van te kijken dat we zoveel benzine wilde.

12-11
Vanuit Putre zijn we in het nationaal park Lauca naar Lago Chungara gereden. Een meer waar de vulkaan Parinacota mooi in spiegelt wanneer het meer er strak bij ligt. Helaas was het weer niet zo mooi en waaide het hard waardoor er veel golven in het meer waren. Ook de vulkaan stak in de wolken. Gelukkig hebben we de vulkaan met beter weer kunnen zien op de weg er naar toe. Vanuit het meer zijn we de grenspost van Chili gepasseerd en vervolgens begonnen aan de onverharde weg naar het zuiden. Eerst door Lauca en later Vicuña nationaal park. Later zijn we om Salar de Surire heen gereden, hele mooie weg met veel los zand. Een uur of wat ten zuiden van Salar de Surire hebben we een mooi kampeer plekje gevonden op bijna 4500m hoogte. Helaas waaide het hard en ging het in de loop van de nacht alleen maar harder waaien. Nou Bram en Stefan, het kwam bijna in de buurt wij wat we in de Vogezen hebben gehad. Amper geslapen en er nog uit gemoeten om de scheerlijnen nogmaals te spannen en een losgeschoten haring opnieuw vast te zetten.

13-11
Vroeg opgestaan in de vrieskoude. Snel alles ingepakt en gezorgd dat we uit de schaduw waren. Moeilijk rijden want het was niks als kleine steentjes waar we ver in wegzakte. Zodra we van het spoor afweken wat er al lag en wat we de dag ervoor gebruikt hadden kwamen we niet vooruit. Later weer gewoon over onverharde weg verder richting Colchane, een klein grensplaatsje tegen Bolivia. Vanaf Colchane zijn we verder gegaan wederom over onverharde weg. Richting Lirima gereden en over de gelijknamige pas gereden van ruim 4800m. Afgedaald naar Salar de Huasco en door naar Pica. Onderweg zijn we nog 2 keer aangehouden door gewapende Carabiniros. De politie die hier in Chili de grensgebieden in de gaten houden. In Pica konden we de tank en jerrycan weer vullen. Nu konden we weer over een stuk asfalt en later de Pan-Americana naar het zuiden. Tegen een uur of 1900 zijn we via een zijweggetje van de Pan-Americana een open vlakte op gereden. Hier kwamen we snel vast te zitten en moesten we weer over in 4WD. Eten klaargemaakt en tentje opgezet. Gelukkig een stuk warmer want we zitten hier beneden de 1000m hoogte.

14-11
Snel het tentje weer ingepakt en via de 5 naar het zuiden gereden. Na 45 km kwamen we bij een douane post aan. Deze ligt midden in het land omdat er Iquiqe een belastingvrije stad is. Er werd verder niet gecontrolleerd wat wij allemaal wel niet gekocht zouden kunnen hebben en we konden snel weer verder. Over de Pan-American zijn we richting het zuiden gereden, naar Calama. Daar hebben we boodschappen gedaan. We zijn van de Pan-American afgeslagen richting het oosten, naar San Pedro de Atacama. Daar zouden we voor het eerst op een echte camping slapen! Na wat zoeken komen we tegen 3 uur aan op de camping, mooi tussen groene(!) bomen. Er is een zwembad, helaas nagenoeg leeg, maar ze zijn het aan het vullen. Er is een douche, helaas koud. De rest van de dag besteden we aan kleding wassen, de auto wassen en ons zelf wassen.

15-11
We hadden bedacht om vandaag naar de geisers van El Tatio te gaan. Dit zijn de hoogst gelegen geisers ter wereld. Om 10 uur zijn we aangereden, over 90 kilometer rotweg waar we 2 uur over deden. Eindelijk bij de geisers aangekomen bleken de geisers alleen ’s ochtends stoom te blazen... Flink wat entreegeld betaald om toch te mogen kijken naar niets. Er was ook een thermaalbad, maar dat was maar lauw water, dus niet de moeite om onze zwemkleding aan te doen. We wilden graag doorrijden naar Calama, over onverharde weg. Deze weg was mogelijk nog erger dan die voor de geisers. We kwamen op een weg uit met een stijle afgrond er langs en allemaal bulten in de weg waardoor het leek alsof we van de weg af gingen vallen. Nou ja, in elk geval erg eng en Inge zat de hele tijd met een briefje voor haar hoofd om niet te hoeven kijken. Na 10 km gereden te hebben hadden we nog geen bord gezien, dus we wisten niet of we wel de goede kant op gingen. Maar besloten om om te draaien. Dat betekende weer over die rotweg terug. Inge heeft dat enge stuk maar gelopen. ’s Morgens was Guido er achter gekomen dat de koelvloeistof op was, we hebben er toen water in gedaan maar moesten wel de temperatuur in de gaten houden. Het stuk van de geisers terug naar de camping reed Inge en die vergat natuurlijk om de temperatuur in de gaten te houden. De ‘koelvloeistof’ raakte weer op en de motor werd te heet. De komende 60 km bestond dus uit een aantal keren stoppen, het water bijvullen en de motor af te laten koelen.... Gelukkig bij de camping aangekomen. Vanuit daar is Guido met de auto naar een garage gereden en hebben ze voor 3 euro een dop vervangen en water bijgevuld en gezorgd dat de lucht uit de radiator was.

16-11
’s Morgens zijn we naar San Pedro de Atacama gegaan, een mooi klein dorpje waar meer toeristen zijn dan lokale bevolking. We wilden eigenlijk de volgende dag naar Argentinie reizen, maar daar hadden we nog een briefje voor nodig dat de auto echt van ons is. Daarvoor moesten we bij Registro Civiel zijn. Bleek dat de auto door de notaris nog steeds niet op onze naam gezet was. Na een telefoontje naar de notaris wisten we dat dat binnen 15 dagen zou gebeuren. 15 dagen, dat zou komende maandag pas zijn. Aan de telefoon uitgelegd dat we voor het weekend nog naar Argentinie willen, in de hoop dat het dan sneller zou gebeuren. Nu moeten we in elk geval nog een dag langer hier blijven, om te kijken of het morgen wel geregeld is. In de hoop dat de auto het vandaag goed bleef doen zijn we naar Quebrada de Jere gereden, een mooie kloof niet ver van San Pedro de Atacama vadaan. Het is inderdaad een mooie groene kloof. Jeejtje, we hebben weer flink wat zuurstof in kunnen ademen door al die bomen. Daar een uurtje rond gewandeld en pootje gebaad in de rivier. Bij de auto terug aangekomen bleken de lampen nog aan te staan. Het gaat namelijk alleen maar piepen als de achterklep open gaat, wat we natuurlijk niet gedaan hadden toen we weggingen bij de auto. Het resultaat: een lege accu. Gelukkig was er nog een frans koppel bereid om mee te duwen en met veel moeite en zweet startte de auto toch nog. Daarna zijn we doorgereden naar Laguna Miscanti en Laguna Miñiques. 2 mooie meren op 4000m hoogte. We wilden daarna over salar de Atacama terugrijden, maar er was nergens een zoutvlakte te zien. Toen zijn we maar over de grote weg teruggereden.

17-11
Vandaag besloten we een rustdagje te houden. ’s Ochtends weer naar het dorp gegaan om te kijken of het al geregeld was. Helaas, nog niet. ’s Middags aan het zwembad gelegen en vakantie gehouden!
18-11
Vandaag is het vrijdag, de laatste kans om voor het weekend het benodigde papiertje te halen. Rond het middaguur zijn we weer naar het dorp gegaan. Helaas, de auto was nog steeds niet overgezet op Guido’s naam. We hadden 2 keuzes, het hele weekend nog in San pedro de Atacama blijven en dan maandag terug gaan om te kijken of het wel geregeld was. Of we gingen toch maar verder reizen in Chili en wat later pas naar Argentinie te gaan. We besloten te kiezen voor het laatste. ’s Middags zijn we naar Termas de Puritima gegaan, een heerlijk warm riviertje met verschillende pooltjes erin. Daarna zijn we doorgereden naar Valle de la Luna, een vallei wat zou lijken op het landschap op de maan. Het schijnt geweldig mooi te zijn bij zonsondergang. We zijn door een mooie, smalle kloof gelopen, wat erg indrukwekkend was. Daarna was het tijd om naar de zonsondergang te gaan kijken, met 100-den andere mensen. We vonden het minder mooi dan bij Tupiza, wat we ook bij zonsondergang gezien hebben, dus zijn voordat het echte spectakel begon al terug gegaan.

19-11
Op tijd opgestaan, want we hadden een lange rit voor de boeg. Nadat we alle spullen ingepakt hadden zijn we via Calama naar Antofagasta gereden. Daar hebben we wat gewinkeld en boodschappen gedaan. Daarna de reis voortgezet richting Nationaal Park Pan de Azucar, ruim 400 km naar het zuiden. Het was een mooie route, deels langs de kust en deels door het binnenland. Tegen het donker kwamen we aan op de plek van bestemming, het nationaal park. De tent hebben we neer gezet op een camping waar verder geen eigenaren waren, dus lekker gratis gekampeerd, met het geluid van de zee op de achtergrond.

20-11
’s Ochtends zijn we naar het kantoortje gegaan om een kaart van het park te halen. Met de kaart zijn we naar de Mirador, het uitzichtpunt gegaan. Van daaruit heb je uitzicht op Pan de Azucar (nderlandse vertaling: Suikerbrood), maar wij vonden het meer gewoon een berg in de zee. Daar wat gewandeld en toen de route weer voortgezet. De route ging naar Huasco, een plaats in een mooie groene vallei, 350 km naar het zuiden. Een prachtige route voornamelijk langs de zee. Met het tol betalen voor de snelweg, kregen we er ineens ook groene bomen bij! Na een lange rit langs de zee, kwamen we inderdaad in een mooie groene vallei uit. De campings uit het boekje waren natuurlijk weer nergens te vinden, dus dat werd weer wildkamperen. We hebben een mooi plekje gevonden op het strand, met de zee wat harder op de achtergrond.
21-11
Vandaag ging de route naar La Serena, dat ligt 200 km ten zuiden van Huasco. Door de mooie vallei van huasco zijn we richting het zuiden gereden. De omgeving veranderde mee, de weg bestond niet alleen maar uit lange rechte stukken, maar mooie bochten door kloven heen. Tegen de middag zijn we in La Serena aangekomen, mooi hostel gevonden waar we heerlijk hebben kunnen genieten van een warme douche!


Met de foto's: https://picasaweb.google.com/101601467221489267971/HetVerreNoordenVanChili?authkey=Gv1sRgCL2D-4juhdGMBA#

Groetjes vanuit la Serena!