Surflessen en rijstterassen

Hallo allemaal!

Heeft iedereen de carnaval een beetje overleefd? Of zijn er nog diehards die straks nog een keer gaan? Wij hebben hier in de Filipijnen in elk geval niets meegekregen van de carnaval en het koude weer maar hebben leuke andere dingen gedaan. Hier weer een verslag van de afgelopen week.

13 februari
Om 7 uur ging de wekker, 8 uur hadden de bus naar het vliegveld. Daar waren op tijd en hadden we alle tijd om nog rond te kijken in de winkels. Na een vlucht van 8 uur kwamen we om 18 uur lokale tijd in Manilla aan. Het was er warm en het regende. Na een te dure taxirit kwamen we aan bij ons hostel. Daar kregen 2 bedden toegewezen op een 12 persoons dorm. Hmm... We waren beide moe en gaar van de vliegreis dus vrijwel meteen gaan slapen.

14 februari
Allebei natuurlijk weer vroeg wakker. Na een ontbijt bij de bakker zijn we naar een park gelopen. Daar een beetje rondgelopen en de Filipijnen op een grote reliefkaart gezien. Daarna hebben we gelunched en zijn we naar een grote shoppingmall gegaan. En die was groot.... En wat een rijkdom ineens in de mall. Allemaal dure winkels met Europeese prijzen. Maar we hebben ons uiteindelijk weer een middag vermaakt. ’s Avonds lekker uit eten geweest.

15 februari
Weer een ontbijtje bij de bakker, daarna de taxi genomen naar een busstation. Aangekomen bij het busstation bleek dat de eerste bus naar San Fernando pas over 2 uur ging. Dat duurde iets te lang voor ons. Naar een andere busmaatschappij gegaan met een taxi. Daar ging een half uur later al een bus. Na ruim 7 uur in de bus zitten kwamen we in het donker in San Juan aan, net voorbij San Fernando. San Juan is een surfplaatsje, staat bekend als een van de goedkoopste plekken ter wereld om surflessen te volgen. Klinkt erg aanlokkelijk om dat dan maar eens te proberen. In het reisboek hadden we een leuk resort gevonden. Het woord resort klinkt duurder dan het uiteindelijk was, maar we hadden een leuke kamer tegen het strand aan. Na 3 weken in een slaapkamer slapen met minstens 6 andere mensen waren we al lang blij dat we weer een 2 persoons kamer hadden. Spullen in de kamer gelegd en toen over het strand op zoek naar een eettentje.

16 februari
We gingen op zoek naar een ontbijt, maar dat viel nog niet echt mee. Uiteindelijk weer aan het strand uitgekomen. Daarna handdoeken gepakt en op het strand gaan liggen. De golven waren niet hoog genoeg om te surfen, maar er waren toch een aantal klasjes bezig. Guido wil het perse ook proberen dus die is een surfplank gaan huren. Dat viel nog niet mee, zelf op een surfplank gaan staan als er geen golven zijn. De rest van de dag zijn we bezig geweest met klooien met de surfplank en op het strand liggen. Geen verkeerde bezigheid.... ’s Avonds weer aan het strand lekker wat gegeten.

17 februari
Guido werd om 6 uur al wakker, want het geluid van de zee was ineens veel harder. En dat kwam doordat de golven veel hoger waren! Na anderhalf uur buiten te hebben gekeken naar al die surfers vond ie het tijd om Inge wakker te maken en surflessen te gaan regelen. Zo kwam het dus dat we om 8 uur al op de surfplank stonden. Na een uurtje les waarin Inge vooral geleerd heeft hoe je je balans moet houden en Guido best veel op zijn plank heeft gestaan waren we het lessen even moe. We besloten om 1 plank te houden voor de rest van de dag zodat we nog een beetje konden oefenen. Dus Guido heeft de rest van de ochtend in het water doorgebracht, Inge heeft het nog een paar keer geprobeerd, maar het viel vies tegen. Guido was het ene moment aan het vertellen dat hij pas een zwembroek nodig had als deze echt kapot was, het volgende moment komt ie er achter dat deze toch echt kapot is... Een scheur van onder tot boven op z’n kont verdient wel een nieuwe zwembroek. Nadat we een nieuwe hadden gevonden hebben we ergens gelunched. Tijdens de lunch begon er een tropische regenbui. Toen het droog was is Guido nog een poging gaan wagen op zijn surfplank maar al snel kwam hij er achter dat hij nog niet wilde sterven. De golven waren echt heftig en hij werd tijdens het paddelen de zee op bijna weer het strand op geworpen. Toen zijn we maar biertjes gaan drinken en daarna wat gegeten.

18 februari
Vandaag was Inge lekker op tijd wakker en had ze al broodjes gekocht. Elke ochtend worden deze verkocht door een man die op zijn fietsje over het strand rijd. Tijdens het tas inpakken hebben we de broodjes gegeten en zijn we naar de weg gelopen om de bus te pakken naar Baugio. Deze bus kwam binnen 5 minuten al langs. Het was zo’n 2 uur bussen in een bus met heul veul zitplaatsen. Een smal gangpad met aan de ene kant 2 zit bankje en aan de andere kant een 3 zit bankje. Het eerste half uur konden we meezingen met karaoke tv. Nee natuurlijk hebben wij dit niet gedaan! En gelukkig alle andere passagiers ook niet.
Aangekomen in Baugio gingen we op zoek naar een bus naar Banaue, onze volgende bestemming (dachten we toen...). Er waren alleen nachtbusjes naar Banaue of in de ochtend heel vroeg. Wij waren niet van plan de nachtbus te pakken of te overnachten en de volgende dag door te gaan. Toen maar besloten de bus naar Bambang te pakken. Bij de busterminal aangekomen konden we geen bus vinden die daarheen ging. Toen hebben we maar besloten om een bus naar Bontoc te pakken, en van daaruit proberen naar Banaue te komen. In het reisboek hadden we gezien dat we ons daar ook wel een dag konden vermaken. ’s Avonds rond 20:00uur aangekomen in Bontoc zijn we op zoek gegaan naar een hotel. Ja, we slapen hier in hotels, ze kennen hier in de filipijnen geen hostels dus vandaar. Op sommige plaatsen heb je wel guesthouses maar lang niet overal. En van de hotels voor 6 euro per kamer moet je niet teveel verwachten. Ons hotel had alleen kamers met een gedeelde badkamer. Nu is dat niet zo erg, maar als je de wc met water uit een emmer door moet spoelen, een wasbak hebt zonder afvoer en het er erg vies uitziet allemaal, betalen we liever 2 euro meer voor een slaapplek. We besloten dat we morgen naar een ander hotel zouden gaan.
Het is hier koud ’s avonds en ’s nachts. Maar goed dat we nog niet alle warme kleding naar huis gestuurd hebben, want de lange broeken en truien hebben we weer nodig hier.

19 februari
’s Ochtends onze tassen snel ingepakt en naar een ander hotel gegaan. Na het inchecken wilde we een jeepney (kruising tussen een jeep en een Amerikaanse schoolbus) pakken naar Maligcong rijstterassen. Deze terassen zouden net zo spectaculair moeten zijn als in Banaue alleen zijn deze opgebouwd met stenen muren ipv modder.
Helaas was de jeepney al vertrokken en hadden we de keuze om 3,5 uur te wachten of om te voet naar de terassen te gaan. Het was maar 7 km lopen naar de terassen, berg op, dus we besloten te lopen. Ondanks dat het bewokt was was het toch snel al warm. Ook was het benauwd dus al snel liep het zweet over ons hoofd. Boven aangekomen hadden we al snel zicht op de terassen. In enkele terassen waren ze aan het werk en veel terassen waren leeg. Het is nu het seizoen vanschoonmaken en het planten van de rijstplanten dus niet zo mooi groen als net voor het oogsten. We zijn midden door de terassen gelopen over een padje. Toen we het gezien hadden zijn we weer dezelfde weg teruggelopen berg af.
Bij het hotel aangekomen hebben we geluncht en de busjes gezocht waar we de volgende dag mee naar Banaue willen vertrekken. Op de lokale markt hebben we 2 grote, sappige mango’s gekocht. Daar gaan we er deze reis nog veel meer van eten. Echt super lekker. Niet gek dat de mango uit de Filipijnen in het Guinness Book of Records staat als het meest zoete fruit. Al dat lekkere verse fruit en de sapjes die we sinds Peru hebben moeten missen kunnen we hier weer op de marktjes krijgen. Heerlijk!

20 februari
Wederom op tijd uit bed (ik snap niet dat mensen dit vakantie noemen... :)) want om 8 uur zou het busje naar Banaue vertrekken. Daar aangekomen zou het half 9 zijn, uiteindelijk vertrokken we net na 9 uur. Tegen 11 uur kwamen we aan in Banaue, het was er erg bewolkt. Eerst een busticket voor de nachtbus naar Manilla gekocht. Ondertussen werder we aangesproken door een man die ons met de trycicle naar rijstterassen wilde brengen op anderhalf uur rijden. We hadden het koud van de busreis dus wilden eerst wat warms gaan drinken. Die man wist wel een restaurantje. Ons daar heen gebracht en hij bleef gewoon staan tot wij een beslissing gemaakt hadden of we met hem mee wilden gaan. Uiteindelijk besloten dat we gewoon een dag in het dorp bleven. De rijstterassen zijn hier niet groen, dus veel anders dan de dag ervoor zullen we niet zien. De rest van de dag lekker op het terras gezeten van een restaurant, genietend van het mooie uitzicht op de rijstterassen. Om 7 uur ging de bus naar Manilla. Wonder boven wonder zat deze vol met toeristen! Bij de andere bussen die we hadden gehad waren wij de enige toeristen en de rest lokale bevolking. Wij zaten helemaal achterin de bus waar het eerst te koud was en later veel te warm. Na een stop om 10 uur is iedereen gaan slapen, of een poging tot... Guido heeft een beetje geslapen, Inge vrijwel niet. Om half 3 ’s nachts kwamen we in Manilla aan, maar we mochten gelukkig in de bus blijven liggen. Daar allebei nog een beetje geslapen tot half 7, toen hebben we de taxi gepakt naar het hostel. Daar zitten we nu. Vandaag gaan we nog een dagje in Manilla rondhangen, we willen een snorkelset gaan kopen. Morgenvroeg pakken we het vliegtuig naar Palawan, een paradijsje op aarde. (hopen we)

De foto's van de afgelopen week:
https://picasaweb.google.com/101601467221489267971/SurfenEnRijstterassen?authkey=Gv1sRgCKPfgerK8Y28_QE

Groetjes uit Manilla!